به گزارش سینماپرس، تداوم کجروی ها، بحران‌ها ونامدیریتی هاو قلدری وانحصارگرایی مافیا با پررنگ نقش وسهم قبیله پولشویان درتولیدات سینمایی و بازشدن پای قوه قضائیه برای رسیدگی به ورودپول‌های مشکوک وکثیف به بازارسینما وسلطه فیلم‌های سطحی وبازاری براکران و همچنین برگزاری پرهزینه نیمی از جشنواره سابق فیلم فجر باعنوان شعاری ملی فجر، به آفت هاوبیماری‌های سینمای ایران دامن زده است. درسال نودوهفت به رغم کوشش‌های چندسینماگرسلامت اندیش وتولیدواکران یک، دوفیلم قابل تامل و متفاوت مانند"آشغال‌های دوست داشتنی"اوضاع سینماراضی وامیدوار کننده نبود.

واقعیت اینکه مناسبات و تولیدات سینما درایران، دچارانواع بیماری وانحراف‌های فکری و فرهنگی و هنری، دوری ازنگاه و سلیقه مخاطب و تجارت محوری است. دلایل بروز وظهور این اوضاع تاسف بار، متخصص و کارشناس نبودن مدیران سینما، غلبه نگرش و تمایلات سیاسی و تجاری به جای فرهنگ و ارزش هاوآرمان‌های جامعه، قراردادن میدان تولید واکران دراختیارمافیا، رونق نازل سازی در سینما، منزوی شدن سینماگران حرفه‌ای وگروه گرایی وسیاسی کاری درزیرمجموعه‌های سازمان اشتباهی موسوم به سینمایی، بویژه بنیادفارابی و خانه سینمااست.

وقتی مدیریت سینمابیمار وباباندهای ناسالم مانند مافیاوپولشویان همراه است، بدیهی است که تولیدات آن هم بیمارباشد. به همین علت است که درسال نود و هفت هم مانندسال‌های اخیر، مخاطبان ازتماشای فیلم‌های استاندارد، فاخر، حرفه ای، بامحتوا ودرجه یک محروم بودند و فیلمک‌های گیشه‌ای پرده سینماهای رااشغال کردند. درامتداد چنین فضای آشفته، جشنواره معتبرو آبرومند فیلم فجرسابق که روزگاری نمایه وویترین بضاعت وتولیدات تازه سینما و محفل گردهمایی امیدوارانه و تعامل اهالی سینما، رسانه و نقد محسوب می‌شد، پیرو بیراه هاو غلط‌های نامدیران سینما مانند چند سال گذشته به صورت بزم و جشنپاره‌ای بدون ثمروبودجه بربادده برگزارشد وگزینش‌ها وانتخاب هاواجرای آن، بازهم باحاشیه هاو اماها واگرهاروبروشد، تاجایی که زمزمه بر کناری دبیر آن بلندشده است.

به عبارتی بزم یادشده نیز به نوعی، ویترین اوضاع آشفته و بیماری‌ها و آفت‌های سینما بود. جداازفیلمک‌های بازاری ازجمله "قانون مورفی" که در غیبت تولیدات خوب وشایسته وانتخاب ناگزیر مخاطب برای سرگرم شدن، میلیاردرشدند و خروج ظاهری حیدریان، ولی ماندن درسایه! ازسازمان سینمایی و آمدن حسین انتظامی به عنوان سرپرست- که این ترفند و آمد و رفت نمایشی، هیچ تاثیری دربهبود حال سینما نداشت- رخدادفراگیر رسانه‌ای و اجتماعی مبارزه باپولشویی و پولشویان، از مهمترین رویدادهای سینما درسال نود و هفت بودکه بررسی‌ها و برخوردهای قانونی و اجتماعی و فرهنگی باآن وتلاش‌های حامیان سیاسی وسینمایی پولشویان برای گریزاندن آن هااز مخمصه پرسش قانون و مردم همچنان ادامه دارد.

معضلات و مشکلات سینمای ایران، بزرگ تر، گسترده‌تر و عمیق تراز مسایل و رویدادهای جاری است. درحقیقت شرایط بد و بحرانی آن، حاصل بیماری‌ها وزخم‌های فرهنگ کشوروسلطه بیماران و فرصت طلبان حوزه فرهنگ وهنربرکرسی‌های سینماوکاسب شدن آن به جای فرهنگی و مردمی شدن است. سینمای ایران برای حل مشکلات ساختاری، مدیریتی، مناسبات تولیدواکران وسالم سازی شغلی و حفظ دستاوردهای چهل سال اخیر سینما، نیارمندپاکسازی، دورریختن علف‌های هرز، طردمافیا وپولشویان و سپردن سینما به اهل آن و متخصصان وکارشناسان و بازگشت به آغوش مردم وارزش‌ها وآرمان‌های ملی، دینی واجتماعی است.